Ons verhaal

Als kind groeide ik op in Oostende met het strand, de zee en… mijn Jack Russel Zippy. 
Wij waren altijd samen op pad, waren elkaars beste vriendjes maar van hondenscholen of training hadden we nog nooit gehoord. Ondertussen reed ik ook paard op vrij hoog niveau, dus alle “trainingstijd” kroop daar in. Wat Zippy helemaal niet erg vond, want zij ging ondertussen op avontuur op de manege.

Toen leerde ik mijn man kennen, we gingen samenwonen en helaas moesten we een jaar later Zippy laten gaan aan net geen 13 jaar. 
Een leven zonder hond kon ik mij niet voorstellen. Dus toen kwam Rayo! 

Met Rayo volgde ik lessen gehoorzaamheid op de hondenschool en dat vonden we beiden echt fijn, we leerden elke week wat nieuws, groeiden naar elkaar toe,… maar toch, na een 4tal jaar, bleven we wat steken, de groei was er uit, het nieuwe was er af.
Tijd voor nieuwe uitdagingen! We besloten om met onze fantastische Rayo een nestje te doen. Wat een belevenis was dat! 

Uit het nestje zouden we ook 1 reu gaan houden. We waren het vrij snel eens over wie ons blijvertje ging zijn en zo bleef Hijo in ons gezin.

Met Hijo had ik veel plannen, maar al snel bleek dat de hondenschool niets voor hem was. De groepen waren te groot, het was er te druk,… Hij klapte dicht en niets lukte. Ik was ten einde raad en voelde dat ik mijn gevoelig mannetje zo snel mogelijk rust moest geven. Ik stopte volledig met les volgen en liet alles bezinken.

De goedbedoelde commentaren kwetste mij, want ik voelde dat ze niet klopte… “Het is een met een harde kop…” “Een echte reu, agressief…” “Pas maar op, hij speelt met je voeten…”
 
Maar nee, dat was het allemaal niet… ik voelde het… maar wat was het dan wel? 

Ik zocht hulp voor ons, want ik wist niet meer van welk hout pijlen maken, laat staan in welke richting ze te schieten. Ik kwam in contact met verschillende nieuwe mensen, met moderne inzichtigen, we praatten veel, deelden ervaringen.
Dit was werkelijk een openbaring voor mij… Want geef nu toe, wie had er ooit al van een hoogsensitieve hond gehoord. Veel puzzelstukjes vielen op hun plaats en ik kon eindelijk mijn klein mannetje een gepaste begeleiding geven.

Ook Rayo nam ik mee in dit verhaal, ze bloeide open en ondertussen hebben we een nieuwe passie ondekt, Doggydance. We deden al enkele demo's en genoten van elk moment samen, zonder dwang, zonder "moeten"… puur uit vriendschap en omdat we het beiden echt wíllen doen. Wat een openbaring. 

Dankzij Rayo, Hijo en m’n wil om door te gaan en écht te willen begrijpen wat er speelt in hun hoofden, is dit concept geboren. Ook m’n huidige coach wil ik echt bedanken om me te blijven steunen. Want ook wij werken nog elke dag aan die weg. Ik lees nog elke dag boeken, artikels, ervaringen van anderen… 

Mijn doel is om baasjes die in dezelfde situatie zitten, wél de mogelijkheid te geven om met hun gevoelige hond les te volgen en leuke dingen te doen. Want daar is veel te weinig aanbod in.
 
Ik ben absoluut geen hondengedragstherapeut, noch een dierenarts,… maar ik werk uit liefde, begrip en ervaringen die ik zelf opdeed in de laatste 5 jaar met Hijo. En het is die liefde, dat begrip… dat ik wil delen met jullie.

Heb je toch nood aan gespecialiseerde hulp?
Ik werk samen met verschillende mensen, in verschillende disciplines. Klik op de knop hieronder om de verwijzingen te vinden naar therapeuten, osteopaten, coaches,… waar ik zelf ook nog steeds les bij volg of begeleiding van krijg en mee samenwerk als blijkt dat jullie eerst nog andere hulp nodig hebben.